Na in het najaar van 2014 naar Carcassonne te zijn gereden met de auto en daar de Katharen-Baskenroute gestart te zijn. Werden we al vrij snel terug geroepen door de buren doordat de kat zich zwaar misdroeg, waarschijnlijk door dementie. Waren we al vrij snel weer thuis.

In de zomer van 2015 gingen we weer op pad. Nu de noordzeeroute, maar werden we na 3 dagen opgebeld dat ze de volgende dag onze kozijnen kwamen vervangen. Het stuk Castricum tot Middelburg was schitterend, maar ja we hadden best wat verder willen fietsen.

Dit jaa gaan we dan ook echt fietsen. We beginnen iets boven Vesoul waar ik in het voorjaar van 2014 door John werd opgehaald dan pakken we de groene weg naar de middellandse zee weer op en slaan bij Rochegude af rochting Narbonne waar we de Katharen-Baskenroute weer oppakken en op 15 juli reizen met de trein van Bayonne terug naar Vesoul via Parijs en we fietsen dus ook nog 6 km in Parijs.

Ik heb er weer vijf daagjes op zitten. De eerste dag lekker van Kedang-sur-Canner naar Château Sallins gefietst in schitterend weer. Strak blauwe lucht tot de lunch, daarna werd het flink bewolkt en het laatste uurtje kreeg ik fikse druppels over mij heen. Maar echt na werd de weg er niet van. De dag was flink glooiend met een aantal flinke beklimmingen waar ik nu en dan flink moeite mee had. En ach lopen kan toch best wel nu en dan.

Ik ben begonnen met de route naar Venetië van Benjaminse en daarna weer overgaan op de groene route aangezien mij het onduidelijk was of ik op de route van Benjaminse veel slaapgelegenheden zou tegen komen. Helaas betekende dat wel zo ie zo 83 kilometer fietsen om iets tegen te komen. En dat met alleen maar klimmen en dalen dan wordt dat een zware route. Gelukkig had ik heerlijk geslapen.

Na een voor Franse begrippen uitgebreid ontbijt ging ik op pad. De eerste heuvel bood zichzelf al vrij snel aan, maar ik had hem ook vrij snel veroverd. Daarna volgde de volgende en de volgende enzovoort, enzovoort. Ik was vrij vroeg om te lunchen. Het was nog voor twaalfen, maar na een rondje door het dorp zag ik meer mensen naar binnen gaan en kon ik ook met een gerust hard naar binnen. Heerlijk eten voor een aangenaam prijsje. Ik was precies op tijd, want een half uurtje later zat het hele eettentje barstens vol. Hierna ging het licht stijgend omhoog.  Na een tijdje begon het weer wat heftiger te stijgen, maar wij sloegen ons er door heer. Na een tijdje kwam er een wielrenner naast mij staan. Bleek een Nederlander uit Twente en hij reed de groene weg en een kameraad van hem reed er in een camper achteraan en zo had hij een lekker bed en geen bagage mee en kon hij flink veel kilometers maken.  Ik heb een flink stuk met hem meegefietst tot het weer echt ging klimmen met meer dan 8% toen heb ik hem in de steek gelaten.

Inmiddels ging het iets betrekken, maar ik hoopte dat het droog bleef. Helaas was dat niet zo. Er kwam even een flink buitje, maar kort over mij heen. Raakte er nog geen eens echt nat van. Alleen kwamen de druppels behoorlijk hard aan. Dit gebeurde allemaal op een landweggetje. Het landweggetje gebruikten ze ook om het gras dat ze hadden gemaaid op te schudden, dus op een gegeven moment werd een groot deel van de weg ingenomen door een rij gras wat lag te drogen. Een paar fietsers voor mij vonden dit blijkbaar eng, want die gingen er heel langzaam langs. Na dit landweggetje kwam er weer eens zo’n lekkere klim van dik 10%, maar ik sloeg me erdoor heen. Hierna glooiden we richting Chateau Salins waar een hotel was.

Je hebt hotels en hotels. Nou dit was een typisch frans hotel. Zwaar verouderd met een versleten houten trap naar de kamers die echt aan alle kanten doorzakte. De kamer was muffig en het bed keihard. De fiets mocht binnen staan in de gang voor de keuken. Later kwamen er ook nog twee wandelaars en twee andere fietsers. Het avondeten was lekker. Later hoorde ik van andere Nederlanders dat ze het niet hadden aangedurfd om er te eten.  Door het harde bed had ik wel erg slecht geslapen en hier een rustdag houden was ik echt niet van plan. Het was ’s morgens nog droog toen ik vertrok.

Na een uurtje viel er hier en daar een druppel en op een gegeven moment begon het pijpenstelen te regenen. Schitterende uitzichten beloofde het boekje mij, maar ik zag helemaal niks, zeker niks wat op de Vogezen leek. Afdalingen zouden met droog weer schitterend zijn geweest. Nu waren ze amper te doen door de stortregen. Op een gegeven moment ben ik in een schuur gaan schuilen, want het ging er te heftig aan toe. Ik heb nog wel naar de boer gezwaaid toen ik weer vertrok. Wat ik verder de hele weg heb gezien zijn koeien, hazen en herten, maar ja die praten niet terug en al met al was het een zware en eenzame dag.

In Lunéville vond ik gelukkig heel snel een hotel en had ik een he

le mooie kamer met stortdouche, maar hij moest nog schoongemaakt worden. Nu had ik nog niet geluncht en was het al tegen twee uur, maar gelukkig mocht ik er nog eten. Aan het eind van mijn lunch lag er een plasje water op de grond, was de bank vochtig en de servet doorweekt. Het eten was heerlijk en deed mij erg goed. Ik had gelijk voor twee nachten geboekt, want ik was ook toe aan een rustdag.

Een rustdag moet je niet in je eentje doen. Poeh wat is dat erg, een goed moment om je eenzaam te voelen. Gelukkig kwam ik met de lunch twee fietsers tegen die ik ook al in België had ontmoet en hebben we heerlijk gegeten. Verder naar een potje Jeu de boules in het park van het kasteel gekeken. Dat is serieuze business met rolmaten en al.

Het hotel had een uitstekend ontbijt en gelukkig kon ik er al vroeg terecht, dus naar mijn rustdag ging ik al om zeven uur ontbijten en had ik een lange dag voor de boeg met heel veel klimmen. Om acht uur zat ik al op de fiets, want het zou heet gaan worden. Glooiend ging ik naar Charmes waar we twee jaar terug ook waren geweest. Ik kwam hier al om half elf aan, dus te vroeg voor de lunch of al te stoppen naar 36 km. Eerst even een stop in een café om iets te drinken en daarna ben ik de bakker in gelopen en heb hier een sandwich en wat te drinken gehaald.

Om een uur of twaalf heb ik mijn tafeltje en stoeltje uitgeklapt onderweg en heb ik heerlijk geluncht. Er werd door de fransen vrolijk naar mij gezwaaid, want ja fransen doen dit ook dat hebben we wel in TGV’s en zo gezien. Lunch is heilig voor ze.

Rond een uur of drie kwam ik eindelijk een restaurant en bar tegen, maar ja met mijn geluk vaart niemand wel en ze waren gesloten. De bar ging om vier uur pas weer open. Ik had me er zo op verheugd, maar helaas. Hierna klommen we weer vrolijk verder van dorp naar dorp. Dat was vandaag opvallend zodra je een dorp zag liggen, wist je dat er naar toen moest klimmen en vaak behoorlijk steil ook nog. Na 86 kilometer kwam ik aan bij de camping in Darney. Een hele mooi municipal camping. Op dit moment was alleen de bovenweide open, maar per 1 juli gaat de rest van de camping ook open inclusief het zwembad. Als het zwembad nu wel open was geweest (met 32 graden vond ik dat een waanzinnig idee) was ik er met fietskleding ingedoken zo verlangde ik ernaar, maar ja met mijn geluk is hij natuurlijk dicht.

Ik kwam op de camping weer dezelfde fietsers als van de lunch van de vorige dag weer tegen, maar goed ook, want alleen op de camping had ik toch wel heel eng gevonden. We waren de enigste twee tentjes op de camping en er stond nog een auto met een nederlandse vrouw. Het sanitair van de camping was schitterend en ook goed onderhouden. De douch heerlijk warm en met een losse douchekop, heerlijk!. Op 500 meter zat er een intermarché en het avondeten was dan ook snel geregeld. We lagen weer vroeg in bed en waren ook weer vroeg wakker. Maar ja om om zes uur al te gaan inpakken leek mij voor mijn medekampeerders minder, dus toch nog maar een uurtje wakker gelegen.

Om half negen zat ik weer op de fiets. Althans ik deed een goede poging. Ik dacht nog “Is dit wel verstandig”, maar ja eigenwijs als ik ben luister ik ook niet naar mezelf J. De fiets stond namelijk iets hoger dan mijzelf en ja met een tent achterop moet je dan flink hoog zwaaien met je been om erover te komen. Verder zat er nog wat was achterop om te drogen, dus moest ik nog hoger en ja ik ben vrouw en het minder gewend, dus jullie raden de afloop vast al. Voet blijft haken achter de was. Ik kreeg hem ook niet meer terug. Fiets kwam naar mij toe vallen en wij eindigden samen op de grond onder een Ohoh van mij. Ruud en Jolanda, de andere fietsers, kwamen aangerend om mij te redden en ik kon alleen maar lachen. Ik ben toen maar op de weg opgestapt en dat ging wel goed. Wel 3 blauwe plekken erbij op mijn benen, maar dat was het.

 Het zou wederom een hete dag worden en wederom met weinig gelegenheden onderweg. Ik wou naar Scey om daar op de camping te gaan staan. Eten was er weer niet te vinden onderweg en alle klimmen lagen op de eerste 8 kilometer na allemaal vol in de zon. Die eerste klim was dan wel heel erg mooi door het bos en daarna een afdaling van zes kilometer door het bos en niet te steil waardoor hij heerlijk liep en je niet hoefde te remmen. De rest van de rit was zeer zwaar met een en al klim en heel heet weer. Na 60 kilometer kwam ik aan op de camping en onderweg was ik weer niks tegengekomen op een barretje na waar ik mij even verwend heb met een cola. Eten hadden zij helaas vandaag niet. Bij de camping zat een restaurant maar ik kon niks te eten meer krijgen, kwam net te laat. Een frisse cola kon nog net.

Na een kwartier tot een half uur kwamen Ruud en Jolanda ook aan. Gelukkig hadden twee fietsers die ik tegen kwam en op de terugweg waren doorgegeven dat de camping bij Scey dicht was en dat slapen in Port sur Saone beter was. Zij hadden de dag ervoor voor een dichte camping gestaan, maar voor hun was het 15 kilometer extra voor ons zou het 30 kilometer extra zijn. De camping stond in het route boekje als fantastisch sanitair beschreven. Nou laten wij het zo zeggen dat zal even geleden zijn geweest. Bij het douchen moest je de knop vast blijven houden anders had je na 5 seconden al geen water meer, maar het water was dan wel weer warm.

Om half zeven barstte het lawaai los. Het jeugdelftal van geen idee welke club speelde tegen een andere club en laat ik het zo zeggen de aanmoedigingen waren duidelijk. Waar we achter kwamen was dat alle landen liedjes hebben op dezelfde wijsjes. Wat ze zongen weet ik niet, maar “de uil zat in de olmen” kwam langs met een Franse tekst. Blauw-wit won uiteindelijk, maar of dat een thuisploeg was. Geen idee!

’s Avonds in het restaurant bij de camping gegeten met Ruud en Jolanda en daarna gewacht tot de zon onderging, want tot die tijd was het echt te warm in de tent. Na een warme zweterige nacht en nog wat ge-sms met John kwam ik erachter dat het de hele week zo ging blijven en dat zag ik echt niet meer zitten.  Toen ik vroeg of John mij op wou komen halen, vertrok hij direct na eerst een luxe hotel geboekt te hebben in Vesoul, 17 kilometer fietsen vanaf de camping. Wat me vooral nekte de afgelopen dagen was het gebrek aan eten en drinken. Dit nog een week volhouden ging ik echt niet redden.

Eerst ging ik afscheid nemen van Ruud en Jolanda en hun succes wensen en daarna ging ik op weg naar de bakker en daarna naar Vesoul. Eindelijk een iets groter dorp, dus was er iets te krijgen. De bakker was zeer druk. Hierna lekker voor de bakker mijn broodje opgegeten en gekeken naar die rare Fransen. De bakker was aan een drukke straat en op een gegeven moment stonden ze driedubbel geparkeerd om naar de bakker te gaan. Kortom al het verkeer stond stil in de straat.

Hierna gingen we met een klim het dorp uit, weer van die leuke akkerbouw en dus weer eens geen schaduw. Maar gelukkig wist ik dat het einde in zicht was.  Na een lekkere afdaling kwam er nog een veel steilere klim en hierna een vreselijk steile afdaling , 20 tot 25%. Opeens kwam er een auto uit een oprit, maar gelukkig zag zij mij op tijd, want ik kon dat echt niet bij remmen.  Het was een heel mooi dorp waar ik door ging hoewel een beetje vergane glorie. Hierna kwam ik een Voie Verte (vroegere spoorweg die omgebouwd is tot fietspad) tegen en aangezien die de juiste kant op ging heb ik die gevolgd. Toen hij stopte heb ik mij door woonwijken heen geslingerd en kwam ik via een park in Vesoul aan.

Rond elf uur was ik in Vesoul en ik kon niet eerder dan om twee uur in het hotel terecht, dus dat werd een barretje en restaurant vinden wat nog lastig bleek. Dat barretje vond ik, maar na een uur ging die ook dicht. Na drie rondjes door de stad vond ik met veel moeite ergens verstopt een Roemeens restaurantje met heerlijk eten. Om twee uur was ik bij het hotel, maar helaas hing er een blaadje dat ze door omstandigheden tot zeven uur gesloten waren. Ik heb mijn stoeltje toen maar in de schaduw uitgeklapt en ben lekker in een nieuw boek begonnen. Na drie uur lezen was ik halverwege en stond John opeens voor mijn neus.

De volgende dag gingen wij weer naar huis en zoals altijd met een klap. Ik haalde de fiets uit de kelder van het hotel. Keek op naar de medewerkster en stootte mijn hoofd op de trap Hierdoor raakte ik uit evenwicht en viel met fiets en al van de trap. Gelukkig heb ik er alleen een geschaafde ellenboog en een berg blauwe plekken aan overgehouden.

 

Inmiddels al 5 heerlijke fietsdagen achter de rug met heerlijk weer op één dag na met wat minder weer. Inmiddels ben ik in Noord-Frankrijk iets ten noord-oosten van Metz in een simpel, maar fijn hotel met restaurant en dat is toch wel handig. Ik had ook een chambre d'hotes over nog 20 kilometer kunnen nemen, maar daar zat geen restaurant in de buurt en dan wordt het honger lijden.

De eerste dag zijn we vanuit Oost-Maarland vertrokken waar we de auto hebben geparkeerd. Pluspunt de auto stond redelijk veilig. Nadeel het klimmen begon direct. De eerste klimmen gingen redelijk. Ik moest wel erg wennen aan de zwaardere fiets. Doordat ik later alleen verder ga heb ik de tent ook nog op mijn fiets en dat scheelt toch best. Nu na 5 dagen ben ik helemaal gewend en deert geen enkele helling mij meer.

Één van de hellingen was wel heel erg. Al het asfalt miste aan de kant waar wij omhoog moesten. Het was meer gat en scheur dan weg en ook nog rond de 7% omhoog. Ik ben op een gegeven moment maar gaan lopen dat ging iets beter dan dat gestuiter en gemanouvreer en ik moest voorzichtig zijn van mijn collega's, dus af en toe luister ik weleens. Gelukkig kwam John naar beneden gelopen en heeft hij de fiets ook nog een stukje omhoog geduwd. Een laat ontbijt hadden we bij de monnikken van Val Dieu. Monnikken en wat kwam er uit d luidsprekers, totaal onverwacht en dat op Hemelvaart, DJ Tiesto. Die monnikken van tegenwoordig. Later liepen we langs de kapel en daar kwam gelukkig wel kerkelijke muziek vandaan.

Tijdens de lunch hebben we een heerlijk bord pasta weggewerkt, dat schijnt zo te moeten als je fietst, maar mij was het toch net een te zware maaltijd en daarna was het klimmen helemaal een hel. In Jalhay gingen we op zoek naar een slaapplaats en dat kostte even moeite. Genoeg bordjes, maar de eerste dag weer frans was best moeilijk. Uiteindelijk de ober gevraagd hoever het was en 300 meter om de hoek zat wat, maar toen John er heen liep bleek het dicht. Ik zat ondertussen in de bar met de GPS te spelen en zag dat er twee dingen moesten zijn. Toen John dan ook terug kwam bleek hij er maar één gevonden te hebben. Uiteindelijk er toch heen gefietst en gevonden. Ze bleken nog een kamer te hebben en zowaar op de begane grond. Een ruime kamer met ook nog een zitkamer. 's avonds konden we er eten en dat was nog eens een goden maaltijd. Zeker het toetje van John peperkoek, appel en warme kaas mmmmm.

Na een heerlijke nacht met goede bedden, hadden we een heerlijk ontbijt en hierna gingen we vrolijk op weg met de laatste dag samen fietsen. Het weer liet heel wat te wensen over. Het was koud en het was niet geheel droog. Weer wat hele mooie klimmen langs Spa. Veel fietsers op de weg vooral wielrenners. Eventjes de col de rosier beklommen en volgens iemand was dit de col waar Cancellara de tour de france stillegde vanwege alle valpartijen.

Hierna een heerlijke afdaling en aan de voet zat een heerlijk restaurant. Helaas moesten we hierna weer hard aan de gang, want het klimmen was nog niet over. Op een gegeven moment viel er een schroef van de gopro op de grond tijdens het afdalen, maar niet meer terug te vinden. Vreselijk balen, maar ja wat kan je er op dat moment aan doen.

Aan het eind van de afdaling zat een B and B, maar helaas zat hij vol. Ze ging gelijk een camping in de buurt bellen en gelukkig konden we daar terecht. Het was van een nederlands eigenaar die er al weer 27 jaar zat. 's avonds konden we patat eten met iets erbij en 's morgens had ze nog wel een half broodje in de vriezer. De volgende ochtend aten we dat op met dunne plakjes Mars. Mmmm echt heerlijk. Daarna scheidden onze wegen elkaar. John ging links, wat betekende terug naar huis en ik ging rechts mijn route verder vervolgens. Dit bleek voor mij vals plat omhoog en dat stopte niet, maar werd zelfs erger toen ook hier de weg weer heel slecht werd. Hele stukken ontbraken en weer een en al scheur. Hobbel de hobbel. Na 22 kilometer vond ik eindelijk een 

supermarkt om wat voor onderweg te kopen, want het ging niet beter worden qua faciliteiten die dag. Na eerst een bakje verse aardbeien weggewerkt te hebben kon ik er  weer tegen. Na de volgende klim een lekker broodje weggewerk en weer een klim later wat yoghurtjes. Inmiddels waren er nog 2 vakantiefietsers bij mij aangekomen, maar ik zag ze pas weer op de camping terug. 

Aan het eind van een lange zware dag kwam ik op een mooie camping uit, waar je ook nog kon kanoën of abseilen. Dit was zo gezellig dat ik hier ben gebleven en mijn tentje heb neergezet. Later kwamen er nog 9 andere vakantiefietsers bij met allemaal verschillende einddoelen. Blijkbaar is het gewoon als je als man alleen fietst, maar als vrouw is dat heel apart en stoer. Ik krijg daardoor zeer veel aanspraak, soms iets te veel naar mijn zin. Ik wil best af en toe een moment voor mezelf.

De volgende dag vertrok ik als eerste om half negen, dit vooral om bij de kantine lekker te ontbijten en mijn lunch te halen. Nee ik liet me niet nog een keer verrassen met niks te vinden onderweg. Dit bleek later een goede zet te zijn. Op zondag lijkt Luxemburg vrij uitgestorven. Alle restaurants zijn bijna dicht. 

Bij Bourci reed ik fout. Ik ging op een fietspad cq oude spoorlijn richting Bastenaken, dat was niet fout,maar het bleek dat de route over een viaduct op een beper een viaduct ging over de spoorlijn en ik had geen zin om terug te fietsen, maar ik wist dat ik bij Bastenaken een oude spoorlijn naar Wiltz kon pakken

. Zo gezegd zo gedaan, wel zeven kilometeromgefietst. In Wiltz heb ik een echte trein genomen naar Ettelbrück waar ik per ongeluk tegen het verkeer reed en in het Frans werd uitgekafferd. Was alleen niet onder de indruk.

In Mersh wou ik iets te slapen vinden, maar het hotel was pas om 18.00 uur open en ik was er al om 16.00 uur. Toen heb ik nog een keer de trein gepakt naar Luxemburg stad en hier heb ik een hotel genomen wat John on-line voor had gereserveerd. Een ibis vlakbij het station. In de buurt heb ik ook heerlijk gegeten en het toetje is de taart van de foto. Heerlijk!

Na een heerlijke nacht de volgende morgen vroeg opgestaan en richting Frankrijk vertrokken. Poeh even een afdaling van 18% over kinderkopjes om op de route te komen. Veel remmen en voorzichtig bij de drempels die ze er ook maar in hadden gelegd.. Daarna heerlijk langs de Alzette gefietst. Ik wou in 

Herdage nog kijken of die mensen uit Beverwijk en Castricum nog steeds op de camping stonden. Hier stonden ze 2 jaar terug toen wij daar overnachtte. Ben toch maar door gefietst. Hierna glooi je Luxemburg uit en met een forse klim ben je opeens in Frankrijk en je ziet het alleen aan de naambordjes, die zien er net wat anders uit. Voor de rest heb je het niet in de gaten. Hoewel ik me nu bedenk dat de drempels en de uithangborden qua soort bier ook wat veranderen. Bofferding is weg en een andere verschijnt hoewel ik even niet weet welke.

Hierna verder geglooid tot ik bij een bakkertje kwam. Ik dacht laat ik eens iets kleins eten tussen de middag. Nou na 20 minuten wachten was ik er klaar mee. Er was een groep van 6 nederlandse wielrenners geland en die hadden een grote bestelling en de bakkersvrouw moest daar blij mee zijn, want ze waren een grote klant. Één zat op te scheppen dat hij heel goed Frans kon, dat moest hij wel kunnen want hij had bij een internationale handelsonderneming gewerkt. Bla die bla die bla. Toen ze probeerde duidelijk te maken dat de ham op was en ze nog wel salami hadden, begreep hij er niks van, dus ik moest alleen lachen.

Daarna doorgereden en gehoopt iets te vinden en ik had geluk. Een leuk restaurantje met allemaal werklui, dus met het eten zat het wel goed. Het bleek dan ook heerlijk te zijn ;-) Hierna verder geglooid tot Kendange sur Canner waar ik een hotelkamer heb genomen.

Ik kreeg eind april een leuke deal binnen van van der Valk voor een suitedeal. Een nachtje in een luxe suite voor de helft van de prijs

 inclusief viergangendiner. Gelijk voor het weekend erop geboekt. 3 mei 's morgens begon het al met fout gaan toen de fietsendrager stuk ging, maar met wat banden konden we de fiets weer vast zetten. Snel op weg naar Hengelo en rond 10.00 uur waren we daar. Gelijk op de fiets gesprongen en heerlijk gefietst. Het was een erg leuke omgeving om in te fietsen. In Oldenzaal lekker een punt appeltaart met een kopje koffie gedronken en toen weer vertrokken. We fietsten via knooppunten en dat was goed te doen. Hoewel heel vaak de overzichtsborden misten, dus werd het kiezen qua nummers en zo reden we de heen- en terugweg een stuk hetzelfde tot we weer een bord tegenkwamen. Snel de nummers in de mobiel gezet die we moesten blijven volgen. 

Aan de rand van Hengelo ging het mis. We reden langs een bejaardentehuis en hierachter ging het fietspad verder. John zei wat tegen mij over

 zijn fietsbel en ik keek even naar hem. Ik hoorde nog "kefkef" en John en een andere man wat roepen voor ik door de lucht vloog en eindigde op het fietspad. Daarna zag ik John ook zachtjes naast me vallen. Een hond was het fietsspad over gerend en had ons in zijn vaart tegen de grond gekegeld.

Toen ik weer was opgekrabbeld had ik gelijk een hele dikke knie te krijgen en toen ik mijn fiets van de grond raapte blek de krenk gebroken. Dan te bedenken dat ik 4 weken later op vakantie wou gaan naar Parijs met de fietst dan snap je dat ik niet zo blij was. Gelijk de politie gebeld en die kwam vrij snel. Uiteindelijk hebben zij mij naar de huisartsenpost gebracht en John naar het hotel om de auto op te halen en de fietsen op te halen. Ik was heel snel aan de beurt en toen moesten er nog foto's worden gemaakt. Het bleek allemaal mee te vallen. Het was superdik en pijnlijk. Gelukkig hadden we een luxe suite met een bubbelbad en een lekker hoog bed. We hebben alsnog genoten

.

Fiets hebben we naar de vakantiefietser gebracht en gisteren mocht ik hem weer ophalen. Hij moet nog wel gespoten worden, maar voor de rest kan ik toch op vakantie.

Om negen uur vertrokken we richting Monnickendam waar we af hadden gesproken met de collega's van John voor een leuke en hopelijk gezellige fietstocht in Monnickendam en omgeving. Wij moesten nog even naar de fietsenmaker voor plakspullen, dus gingen we al vroeg van huis.

Rond kwart voor tien kwamen de eersten aan en langzaamaan druppelde de rest binnen. De laatste kwam rond half elf aan en hierna zijn we snel richting "De Koperen Vis" vertrokken voor koffie met een stuk appeltaart. We konden ondanks dat het wat fris was buiten op het terras zitten. We voelden nu en dan wel een druppeltje, maar nat kon je er niet van worden. Toen de koffie op was zochten we allemaal de fiets op en vertrokken we richting Broek op Waterland. We zigzagden langzaam door de weilanden en alleen bij het eerste bruggetje ging het even fout doordat ik vergat door te geven dat het een smal bruggetje was, maar gelukkig kwam iedereen veilig aan het einde.

Broek op waterland kwamen we zo binnen dat we het meeste van het dorp zagen. Bij de kerk zat een schildergroep die heel druk bezig was het mooi op papier of het doek te zetten. In de kerk zelf zou straks een bruiloft zijn en ze waren druk bezig om de kerk te versieren. Even een kleine stop gemaakt zodat iedereen even om zich heen kon kijken.

Hierna ging het verder richting Holysloot. Ik reed de hele tijd voorop en toen ik bij het bruggetje over de sloot het weiland in stopte, hoorde je ze hardop denken "meent ze dit nu serieus dat wij hierheen moeten". Iedereen vond het een erg leuke verrassing en iedereen hielp de rest over de bruggetjes heen. Toen ik bij de pont aankwamen zag ik hem niet zo snel liggen en belde ik. Na nog eens 5 minuten belde ik nog eens. Gelukkig kwam hij er toen aan.  Blijkbaar had ik hem gestoord, want hij is normaal een stuk vrolijker. Wij gingen met negen op de eerste pond en met negen op de tweede pond. De overtocht liep goed en na een flinke fooi werd hij een stuk vrolijker.

Hierna ging het richting het Schoolhuys in Holysloot waar we de lunch hadden geregeld. Vooraf kon er gekozen worden tussen artisjokkensoep of tomatensoep. Hierna volgden er verschillende heerlijke broodjes. Het beviel uitstekend en iedereen had het naar zijn zin.

De route liep verder richting Uitdam, woonplaats van Katja Schuurman. Nou dat was te merken, had ik nooit iemand vlak achter mij fietsen, nu zaten alle mannen op mijn hielen te fietsen. Helaas hebben we haar niet gezien, zal voor de mannen vast een teleurstelling zijn geweest. De weg liep verder naar Marken en we hadden erg veel geluk met de wind. Op de dijk hadden we wind mee, nou dat is mij nog niet gelukt dus dat was een welkome afwisseling.

In Marken ging John met twee anderen naar de vuurtoren en ik ging met de rest Marken in. Het was gelukkig niet al te druk waardoor we tot de haven konden fietsen. Hier de kaartjes voor de boot gehaald en toen moeten we nog even wachten, want we hadden de boot net gemist. Er doken wat mensen de souvenirs winkels in en kwamen eruit met klompen, zowel echte als van stof.

Dit weekend hebben we een mooie fietstocht van 168 km gemaakt. 

Vrijdag vertrokken we met de trein naar Amsterdam waar we bij de Vakantiefietser een nieuw zadel voor John hebben gehaald. Tijdens de vakantie op dag 3 ging het al mis. Het was een krap hekje wat we moesten nemen en ik bedacht halverwege dat ik beter af kon stappen. Dat ging goed, maar John zat vlak achter mij en had niet op tijd zijn SPD los, waardoor zijn fiets viel en precies met zijn zadel tegen het hekje. Zadel stuk, maar gelukkig kon ik het weer terug in het frame krijgen en met wat Duck tape was het voorlopig gemaakt. Helaas was het zadel wel iets scheef geraakt. Maar een lang verhaal kort gemaakt, hij had wel een nieuw zadel nodig. Van Hoorn naar Amsterdam heb ik al wel vaak genoeg gefietst, dus hebben we lekker de trein genomen.

John heeft zijn eigen zadel erop gezet, want het was heel druk bij de Vakantiefietser en ik heb lekker boekjes van Bikeline zitten kijken of er nog iets tussen zat voor een route volgend jaar. Ik heb wel wat ideetjes opgedaan, maar daar horen jullie later nog wel over. Ik heb erg veel zin om weer in Italië te fietsen en John ook wel, dus grote kans dat we daar wel gaan komen.

Om een uur of elf vertrokken we richting Amstelveen. Met de GPS vlogen we weer snel door Amsterdam en we hadden alle stoplichten mee. En degene die we niet mee hadden hebben we vaak gewoon genomen, want ja dat doe je toch als fietser in Amsterdam ;-) Rond lunchtijd waren we in Uithoorn en we vonden bij "Sjiek" een mooi terras aan de Amstel waar we heerlijk een hele grote hamburger naar binnen hebben gewerkt met twee heerlijke sausjes erbij. Vooral degene met, ik denk, geroosterde paprika, tomaat en peper was heerlijk. Ga ik thuis ook eens proberen. Ketchup lukte me ook al, dus dit gaat vast ook goed komen.

Hierna ging de route richting Meidrecht. De Bryton stuurt ons eigenlijk altijd door de natuur en opeens zaten we midden op het industrieterrein van Meidrecht. Ik had gewoon Meidrecht ingegeven en hij had een magazijn van Blokker als punt gekozen. Ik had eerder midden in het centrum verwacht, maar ach dit was ook wel leuk. Hierna gingen we via een voetpad een dijkje op en fietsten we langs de Vecht(?) verder naar Wilnis. In Wilnis doken we weer een woonwijk in om ergens aan de achterkant van Wilnis weer in de natuur terecht te komen. Op een gegeven moment waren we gezellig aan het kletsen, want het was rustig op het weggetje en we konden gezellig naast elkaar fietsen. Kijk ik op mijn GPS kom ik erachter dat we een afslag hebben gemist en buiten de route rijden. Gelukkig waren we er maar een paar honderd meter voorbij. Het was een fietspad door de weilanden en het was me niet opgevallen als afslag.

Hierna kwamen we aan in Breukelen waar we bij het station een lekker soft ijsje genomen. O nee, John ging gezond doen en die nam een perenwaterijsje. Toen we weg wilden rijden stond er weer iemand de fietsen te bewonderen en hebben we weer wat vragen beantwoord. Hij vond ze erg mooi. Hierna richting het Amsterdam-Rijnkanaal en die hebben we gevolgd tot aan Maarssen waar we door alle dierenwijken hebben gezigzagd waarna we over het kanaal heen zijn gegaan naar Oud-Zuilen. Hier nog wat gedronken op een terrasje en toen op weg naar de camping bij "Fort aan de Klop". Het is een camping waar alleen maar tentjes mogen staan en dat maakt het erg knus. Vlak voor de camping kreeg ik kramp in mijn hele linkerbeen en dat maakte de laatste kilometer nog even tot een kleine hel. Met 3 slagen doen als de kramp eruit was en daarna weer stoppen omdat de kramp weer terug kwam. Ik was blij dat de camping zo dichtbij was.

Op de camping zochten we een mooi plekje en gingen we onze nieuwe tent opzetten. Het is een vierpersoons tunneltent waardoor we ook bij slecht weer goed kunnen zitten. Een heel erg positief punt is dat je de achterkant helemaal open kan gooien met nog wel muggengaas ervoor en ook voor een raam hebt. Hierdoor konden we 's morgens even lekker de tent luchten. Op het Fort was een bbq-avond en gelukkig mochten we aanschuiven. Het thema was anti-plofkip en er waren dus wat gerechten met kip in de hoofdrol, maar er waren ook veel andere dingen. Helaas hadden ze geen Radler alleen een Wiekse citroen en die is naar onze mening toch iets te zuur. Er kwam nog een Brits stel bij ons staan met de tent en we hebben daar nog wat ervaringen mee uitgewisseld en ook nog wat tips waar ze de komende dagen nog konden fietsen,

We gingen vrij vroeg onder de wol. Ik was doodop en John moest maar mee. Het was toch donker en dan wordt lezen toch te moeilijk. Ik heb niet echt lekker geslapen. Op mijn ene zij kreeg ik kramp in mijn heup/been. Op mijn andere zij slapende armen en op mijn rug lag ik niet lekker. Verder was het erg licht. Die volle maan, die moeten ze afschaffen.

Wat is dat toch dat het normaal is dat mannen op ieder moment hun shirt uitdoen. Sorry mannen, maar soms kun je het beter niet doen. Zeker als je geen sixpack hebt. Een lekkere jonge hunk mag van mij best, maar als je met een bierbuik op een fiets zet, laat het dan alsjeblieft dat is prettiger voor ons vrouwen. Jullie snappen het al. Ik zag 's morgens verschillende halfnaakte mannen en sommige konden dat echt beter laten. Ook mannen op de fiets met ontbloot bovenlijf, waarom?

John ging ons ontbijt regelenbij de dichtsbijzijnde supermarkt en ik ging vast de tent leegruimen. Ik heb altijd weer ruzie met de matjes. Ik kan ze blijkbaar niet in minder dan drie keer in het hoesje krijgen. De eerste keer rollen de lucht eruit. De tweede keer rollen heb ik dan net het hoesje niet bij de hand of doe ik hem er verkeerd om in en past het ook niet. De derde keer gaat gelukkig tegenwoordig wel goed.

Na het ontbijt hebben we de tent weer ingerold en bij deze is het origami-gehalte iets minder. Hij was dan ook heel snel ingevouwen. Hierna nog even de sleutel inleveren van het hek en toen weer op weg. Vandaag volgen we het Amsterdam-Rijnkanaal van Utrecht naar Amsterdam. Beetje saai recht fietsen, maar door een windje in de rug ging het toch vrij snel en reden we gemiddeld met een snelheid van ongeveer 22 kilometer per uur. In Amsterdam gingen we via de Schellinghouterbrug naar de overkant. John vloog er weer tegenop en ik werd door een paar mensen ingehaald, maar de laatste zei al precies bovenop dat ik nu in het voordeel kwam met het gewicht van de fiets en op dat moment vloog ik iedereen weer voorbij.

Hierna ging het richting Nieuwendam waar we bij Cafe het Sluisje heerlijk roerei met zalm en toast als lunch hadden. Daarna verder richting Landsmeer en eindelijk fietste ik waar ik al altijd wil fietsen en wel in de hoek A10/A8/A7. En het was leuk fietsen alleen het klimmetje langs de A7 viel niet mee. Na ongeveer 70 km wilden de benen niet meer zo. Aan het eind nog even de Zaanse Schans over gefietst en ook nog door wat Japanneres op de foto genomen. Het zag er vast heel Hollands uit.

Hierna op zoek naar onze slaapplaats via "Vrienden op de fiets" in de Zandweg in Wormer. We werden hartelijk ontvangen met drinken en cake. We sliepen op zolder en hadden zelfs een kleine zitkamer met tv tot onze beschikking. 's avonds had ik via de Restaurantweek gereserveerd bij "De hoop op de Zwarte Walvis". Erg lekker gegeten en toen we binnen zaten goot het, maar toen we weer terug fietsten was het gelukkig weer droog.

De volgende ochtend kregen we een heerlijk ontbijt met vers gebakken brood. Na afscheid genomen te hebben ging het op weg naar huis. Ik en mijn velletje waren niet een geheel en ik was echt vrij chagarijnig. Gelukkig kan John het goed handelen, want hij had het zwaar. Er kwam de hele dag voornamelijk veel gemopper uit mij en ik had al vanaf het begin geen zin om te fietsen, maar ik heb het toch vol gehouden (en John ook). Bij 's Lands Welvaren in Schermerhorn nog lekker appeltaart en koffie op en daarna verder naar huis.

Al met al was het een geslaagd weekend.

Onze nieuwe blog is vandaag van start gegaan. Houdt focus hierop en wij zullen proberen je geïnformeerd te houden. Je kunt nieuwe berichten plaatsen op deze blog via de RSS feed.